Jak powstała wiedźma? Historia czarów jest złożona i często rodzi więcej pytań niż odpowiedzi. Skąd wzięły się czarownice? I czy zawsze przyjeżdżali na miotłach? Jak daleko wstecz sięga wiara w czarownice?
Większość ludzi myśli, że czarownice są wymysłem chrześcijańskim. Ale pomysł wiedźmy, która leci nocą i czerpie moc z ciemnych sił kosmicznych, by wyrządzić złą wolę innym, wyprzedza chrześcijaństwo, prawdopodobnie o wiele stuleci.
Historia powstania postaci wiedźmy
Plutarch odnosi się do czarów w swoim traktacie O przesądach ( ok . 100 ne). Nielegalna magia występuje w dużej mierze w statutach prawa rzymskiego, z których część została przekazana światu chrześcijańskiemu. Jednak wiele z tych wczesnych praw było tak naprawdę prawami przeciwko czarom, które w przeciwieństwie do czarów mogą być korzystne i wymagają specjalnych umiejętności, narzędzi i słów.
Archeolodzy znaleźli setki starożytnych greckich tabliczek z klątwami, które Grecy nazywali katares, „przekleństwami, które mocno wiążą”. Wydaje się, że wynaleźli je, a wiele z nich skupiało się na zawodach sportowych lub legalnych. Tabliczki z inskrypcjami zostawiano w grobach, studniach lub fontannach, gdzie zmarli mogli lepiej posługiwać się swoją magią.
Jak powstała wiedźma? Skąd wzięły się czarownice?
Jak powstała wiedźma?
W późniejszych wiekach ciągłe próby pokonania herezji ujawniły szereg postaci, które trudno było pogodzić z chrześcijaństwem. Takie postacie były zwykle tworzone bez odniesienia do czarów, ale doprowadziły do powstania postaci heretyckiej wiedźmy.
Jedna taka postać była charakterystyczna dla zachodnich Alp. Była kobiecym ucieleśnieniem zimy, postacią kobiecą często nazywaną Bertą, Perchtą lub Befuną. Karała nieposłuszeństwo społeczne i nagradzała „dobroć”. Intelektualiści szybko zauważyli jej podobieństwo do czarownic, które znali z literatury klasycznej.
Powoli, w kawałkach, pojawił się pomysł wiedźmy. Mówiąc najogólniej, wiedźma to osoba, która wykorzystuje magiczne byty. Mogą obejmować moce, które nosi w swoim ciele, aby krzywdzić innych ludzi. Nie musi być kobietą. Na pewno nie musi mieć kapelusza i miotły. Musi być zepsuta, koślawa. Musi być jak umarli: twarda, bezpłodna – i musi nienawidzić. Zmarli nienawidzą żywych, a wiedźma nienawidzi tak samo jak oni. Nie ma szczególnego momentu, w którym formułuje się ten popularny pomysł.
Wiedźma zawsze była w naszej kulturze, ponieważ zawsze będziemy fascynować się tym, co zakazane i nieznane. Wiedźma jest osobą, która nas fascynuje, a także której się boimy. Obawiamy się jej, a mimo to chcemy o niej wiedzieć jak najwięcej.