Muzyka w mistycyzmie. Seungmu to koreański taniec wykonywany przez mnichów buddyjskich . Jest to jeden z najbardziej znanych koreańskich tradycyjnych tańców, które są używane jako forma kultu i modlitwy.
Taniec był od dawna używany przez Żydów jako sposób wyrażania radości w oczach Boga. I odgrywa ważną rolę w praktykach religijnych. Tradycyjne tańce, takie jak aszkenazyjskie i sefardyjskie, kojarzą się również z ważnymi wydarzeniami, takimi jak śluby czy uroczystości rytualne.
– Hula to polinezyjska forma tańca, której towarzyszą śpiewy. Istnieją różne legendy dotyczące pochodzenia hula, z których wszystkie mają boską formę. Według hawajskiej legendy hula narodziło się, gdy bóg życia Kane i inni bogowie używali śpiewów i ruchów do tworzenia zaklęć podczas tworzenia ziemi, mężczyzny i kobiety.
W islamie wirujący derwisze to szczególne postacie należące do bractwa sufi. Dążą do mistycznego zjednoczenia z Bogiem poprzez szczególną formę tańca, w którym wirują wokół siebie, aż do osiągnięcia stanu transu.
Muzyka w mistycyzmie
Człowiek nie tylko oddaje chwałę Bogu poprzez maksymalne przejawy jedności duszy i ciała, ale zbliża się do Niego, ponieważ celem tańca jest podjęcie drogi ascezy, aby osiągnąć całkowite zanurzenie indywidualnego ego w uniwersalnej substancji, przemieniającej, a tym samym wchodzenie w relacje z nadczłowiekiem .
Aby rozwinąć wartościowe cechy i wykonywać prace artystyczne, każde działanie musi zaczynać się od siebie . Wiemy więc, że tworzenie gestu artystycznego pociąga za sobą zarządzanie miriadami przemian wewnętrznych. Rozpoznanie trzech wyższych elementów jest niezbędne do uwolnienia własnej kreatywności w drodze do iluminacji.
Tradycje magiczne zatem czerpały z różnych pomocniczych form rytualnych. Były to zarówno tańce, jak i śpiewy. Trudno zresztą jedne od drugich odróżnić w niektórych praktykach okultystycznych.